Tüm zamanların belki de en ünlü, en yetenekli ve en akıl almaz eserlere imza atan dehalarından biri Michelangelo’dur. Hayatı boyunca çizdiği, yazdığı hatta mermerden çıkardığı eserleri günümüzde bile hala eşi benzeri olmayan, sanat ve bilim adına yapıtaşı olarak adlandırılabilecek çalışmalardır. Michelangelo, yaşamı boyunca yaşayan en büyük sanatçı olarak kabul edildi ve o zamandan beri tüm zamanların en büyük sanatçılarından biri olarak kabul ediliyor. Resim, heykel ve mimarideki bir dizi eseri, var olan en ünlüler arasında yer alıyor. Bu yazımızda, İtalyan deha Michelangelo ve eserleri hakkında bilgiler verecek ve ardındaki hikayelere değineceğiz.
Vincent Van Gogh için de benzer bir makalemiz var!
Michelangelo'nun Hayatı
Michelangelo, tam adı Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, (d. 6 Mart 1475, Caprese, Floransa Cumhuriyeti - ö. 18 Şubat 1564, Roma, Papalık Devletleri), İtalyan Rönesansı heykeltıraşı, ressamı, mimarı ve şairi... Batı sanatının gelişimi üzerinde benzersiz bir etki. Daha ne denebilir ki... Michelangelo Buonarroti, birkaç nesil boyunca Floransa'da küçük bir soyluya mensup olan ancak doğduğunda mirasını ve statüsünü kaybetmiş bir ailede doğdu. Babasının yalnızca ara sıra devlet işleri vardı ve Michelangelo doğduğunda, bağımlı küçük Caprese kasabasının yöneticisiydi. Ancak birkaç ay sonra aile, Floransa'daki kalıcı konutlarına geri döndü. Sanatçı olmak, aşağı doğru giden bir sosyal intihardı ve Michelangelo, 13 yaşında, babasının itirazlarının üstesinden geldikten sonra çırak oldu.
Üç yıllık bir dönem için şehrin en önde gelen ressamı Domenico Ghirlandaio'nun yanında çıraklık yaptı. Daha sonra şehrin hükümdarı, muhteşem olarak bilinen Lorenzo de' Medici'nin kanatları altına alındı. Lorenzo etrafını şairler ve entelektüellerle çevreledi ve Michelangelo da bunlara dahildi. Daha da önemlisi, antik Roma heykel parçalarının hakim olduğu Medici sanat koleksiyonuna erişimi vardı.
izmir resim kursu seçenekleri için tıkla!
Michelangelo on yedi yaşındayken akıl hocası Lorenzo de' Medici'nin ölümünden sonra Santo Spirito Manastırı'ndaki hastaneden kadavraları incelemeye başlamıştı. Kendisi de Bologna'da tıpla tanışan Papa IV. Sixtus (1471-1484),10 uygun şekilde gömülmüş, mahkûm edilen suçluların toplum içinde teşhir edilmesine izin verdi. Diseksiyon çizimleri yapmanın yanı sıra, Michelangelo insan modellerini de incelemiş ve bunlardan çizim yapmıştır. Lorenzo de' Medici Mahkemesi'nde Floransa hümanizm merkezinin bir parçası oldu. Orada, Leonardo da Vinci tarafından eğitilen Floransalı bir asilzade, ressam ve heykeltıraş olan Giovanni Francesco Rustici (1474-1554) ile tanışmış olabilir. Michelangelo sürekli olarak diseksiyonları inceledi ve tıp adamlarıyla ve onların yazılarıyla iletişim kurdu.
Michelangelo'nun kasları sanatsal amaçlarla değiştirdiği ve icat ettiği belirtilmiştir ancak analizler bunun nadir olduğunu göstermektedir. Bazı değerlendirmelerin aksine, Michelangelo'nun sanatı üzerine yapılan araştırmalar, tasvirlerinin anatomik olarak dikkat çekici derecede doğru olduğunu göstermiştir. Anatomik olarak olağandışı görünen özellikler, genellikle perspektif amacıyla doğal, aktif duruşlarda yüzey kaslarına ilişkin gözlemlerine ve şimdilerde sanatsal lisans dediğimiz şeye dayanır. Sanat bilginleri onun anatomiyi -kaslar, sinirler ve insan oranları- mimarinin belirli unsurlarının metaforları olarak gördüğünü ileri sürmüşlerdir. Yani heykellerinde gördüğümüz bu gerçekçi detaylar, onun kadavralar üzerinde çalışırken edindiği anatomi ilgisine bağlıdır diyebiliriz.
İnci Küpeli Kız tablosundaki detayları merak ediyor musunuz?
Michelangelo: Çağın Ötesinde
Michelangelo Buonarroti, pek çok parlak sanatçı ve bestecinin niteliklerinin ancak ölümden sonra fark edildiği ve övüldüğü kuralına bir istisnaydı. Çağdaşları tarafından bir dahi, bir "Yüksek Rönesans Kahramanı", yaşarken Antik Çağ'ı geride bıraktığı iddia edilen tek sanatçı olarak tanındı. Eserleri arasında en bilinenleri, Davut heykeli, Pietà heykelleri, ve Kıyamet Günü de dahil olmak üzere 1508-1512 dolaylarında yapılmış nefis Sistine Şapeli freskleridir.
Floransa'ya kısa bir dönüşün ardından Roma'da (1496-97) üretilen, Michelangelo'nun hayatta kalan ilk büyük heykeli Bacchus’tür. Bir hareket noktası olarak antik Roma çıplak figürlerindedir ancak ana hatlarıyla çok daha hareketli ve daha karmaşıktır. Bilinçli istikrarsızlık, şarap tanrısını çağrıştırır ve olağanüstü bir virtüözlükle Dionysosçu cümbüş yapar. Bir bahçe için yapılmış olup öncelikle önden değil, her yönden gözlem çağrısında bulunma konusunda Michelangelo'nun çalışmaları arasında benzersizdir.
Frida Kahlo'nun hayatına da yakından bakabilirsiniz!
Michelangelo'nun Ünü
Sanatçının bu çalışmayla elde edilen ünü, David'in Floransa katedrali için yaptığı siparişle (1501) hemen pekiştirildi. Michelangelo, o şehirde son derece büyük bir ikon olan bu devasa heykel için yaklaşık 40 yıl önce tamamlanmamış bir bloğu yeniden kullandı. Modelleme, büyük ölçeğe uygun basitleştirilmiş bir geometri ancak asimetrisinde hafif bir organik yaşam iddiası ile klasik antik çağın formüllerine özellikle yakındır. Mükemmel insanlık, Rönesans idealinin ana ifadesi olarak hizmet etmeye devam etti. Heykel başlangıçta katedralin payandası için tasarlanmış olsa da bitmiş eserin ihtişamı, Michelangelo'nun çağdaşlarını sanatçılardan ve önde gelen vatandaşlardan oluşan bir komisyon tarafından belirlenmek üzere daha belirgin bir yere yerleştirildi. David'in Floransa Cumhuriyeti'nin bir sembolü olarak Palazzo del Priori'nin (şimdiki adı Palazzo Vecchio) girişinin önüne yerleştirilmesine karar verdiler. Daha sonra bir kopyası ile değiştirildi ve orijinali Galleria dell'Accademia'ya taşındı. Sadece bu heykeli görmek için bile İtalya’ya gitmeye değer.
Sistine Şapeli, Vatikan'da yeni papaların seçilmesi ve göreve başlaması gibi büyük törenler için kullanılan başlıca kutsanmış alan olarak papalık için büyük sembolik bir anlama sahipti. Zaten seçkin duvar resimleri içeriyordu ve Michelangelo'dan nispeten önemsiz tavan için eserler eklemesi istendi. On İki Havari tema olarak planlanmıştı - tavanlar normalde dramatik sahneleri değil, yalnızca bireysel figürleri gösteriyordu.
Resim kursu ile ilgili aradığınız her şey burada!
Michelangelo Stili
Söz konusu projenin izleri, Michelangelo'nun ürettiği 12 büyük figürde görülür: Klasik mitlerde bulunan yedi peygamber ve beş sibil veya kadın peygamber. Kadın figürlerinin dahil edilmesi, tamamen emsalsiz olmasa da çok sıradışıydı. Michelangelo bu figürleri tavanın kenarlarına yerleştirdi ve uzun kavisli yüzeyin orta omurgasını Yaratılış'tan dokuz sahneyle doldurdu: üçü Dünyanın Yaratılışını tasvir ediyor, üçü Adem ve Havva'nın hikayeleri ve üçü Nuh'un hikayeleri. Bunları doğal olarak, peygamberlerin ve sibillerin altında, İbrahim'den başlayarak Mesih'in atalarının 40 kuşağının küçük figürleri izleri olarak nitelendirebiliriz. Devasa proje dört yıldan kısa bir sürede tamamlandı. Gezilecekler arasına eklenebilir: Sistine Şapeli...
Sanat tarihinde iz bırakmış eserlere daha yakından da bakabilirsiniz!
Bir diğer şaheser ise internette çokça dolanan, türlü komedi dizilerine bile konu olan bir resim... Michelangelo'nun Adem'in Yaratılışı tablosu Sistine Şapeli tavanının yalnızca bir parçası olabilir ancak bu tabloyla ilgili bir şey onu öne çıkarıyor. Avrupa sanat tarihinin en ikonik imgelerinden biri olarak kabul edilebilir. Sanatçının cesur bakış açısından daha fazlasını yansıtıyor - tablonun, Havva'nın Yaratılışı ve Sular Cemaati'nin yanında yer almasına rağmen Sistine Şapeli tavanının en ünlü bölümünü oluşturmasına şaşmamalı. Michelangelo'nun zamanında çoğu ressam sanatlarını belirli bir şekilde yarattı.
Michelangelo Cesareti
Yaratılış sahneleri genel bir konuydu ama Adem'in Yaratılışı, sanat alanında çizilen sınırları yıktı ve alışılmışın dışına çıktı. Resme hakim olan, sağ elinin parmak ucunu uzatan bir Tanrı figürü ve sol elnin parmak ucunu uzatan bir Adem figürüdür. Sol tarafta yer alan Adem biraz rahat bir şekilde resmedilmiştir. Adem figürü, Tanrı'nın yakın dokunuşuna tepki veriyor gibi görünüyor.
Adem hayatı doğrudan kaynaktan alıyor ve ona verilen hayat aracılığıyla karşılığında tüm insanlığa hayat verecek gibi duruyor. Daha önce başka bir sanatçının çizdiği imparatorluk Tanrı tasvirleriyle karşılaştırıldığında, Michelangelo'nun bu eserle cesur bir adım attığı açıktır. Tanrı her zaman insanlığın görkemli ve her şeye gücü yeten hükümdarı olarak düşünülmüştür. Böyle bir kişiliğin kraliyet kıyafetleri ve benzeri şeylerle resmedilmesi beklenir ancak Michelangelo onu basit, hafif bir tunik giymiş, uzuvlarının çoğu açıkta olan basit bir yaşlı adama indirger. Bu görüntü kişinin aklına bir soru getiriyor – ya bu Tanrı'nın yüzüyse? Bu, onun varlığının samimi bir tasviridir. Figürü Adem'e ulaşmak için dışbükey bir şekil oluşturduğundan, Tanrı'nın erişilebilir, dokunulabilir ve yarattıklarına yakın olduğu gösterilir. Muazzam bir detay aslında ancak bu tasvir üzerine çokça anlam yüklenmiş ve hepsi de birer teoriden ibaret aslında.
Tüm bu eserleri ve hatta daha fazlasını hala İtalya’da görme şansınız var. İtalya’ya gitme şansınız olursa Michelangelo eserlerinden en az birini görmeden dönmek büyük hata olur.
Yazılarda ne kadar okusanız okuyun, gerçekte görmeden ne kadar da haklı şekilde abartıldığına asla anlam veremeyeceksiniz!
Bu yazıyı beğendiniz mi? Puanlayın!
Loading...
